ΟΝΝΕΔ: 5η Κ.Ε. 2015

Η ΟΝΝΕΔ, σήμερα ανοίγει ένα ανοιχτό και ουσιαστικό διάλογο όχι μόνο για τα αίτια της εκλογικής ήττας της παράταξης αλλά και για την επόμενη μέρα. Είναι δεδομένη η ανάγκη ενότητας της παράταξης. 

Στο όνομα όμως της ενότητας δεν μπορεί να επιβληθεί η σιωπή. Πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά για όλα όσα μας οδήγησαν στην εκλογική ήττα. Για στρατηγικές επιλογές που είτε δεν έφεραν αποτέλεσμα είτε αποδείχθηκαν λανθασμένες. Να μιλήσουμε για την επόμενη μέρα αλλά όχι με όρους ανθρωποφαγίας και ισοπεδωτικές λογικές.

Η ΟΝΝΕΔ βρίσκεται και πάλι στην πρωτοπορία, αναλαμβάνει πρώτη την πρωτοβουλία να τα συζητήσει όλα αυτά στα θεσμοθετημένα της όργανα, πριν ακόμα τα συζητήσει το ίδιο το κόμμα. Είναι δεδομένο ότι έχει έρθει η ώρα για μια ανοιχτή συζήτηση στο εσωτερικό της παράταξης.

Η Νέα Δημοκρατία κράτησε δυνάμεις, η αλήθεια όμως είναι ότι μια διαφορά 8,5 μονάδων αποτελεί δεινή εκλογική ήττα. Είμαστε η μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη.

Πόσο φιλελεύθερη πολιτική όμως είναι η υπερφορολόγηση πολιτών και επιχειρήσεων;

Πόσο φιλελεύθερη πολιτική αλλά και επιλογή είναι η υπερφορολόγηση στην ακίνητη περιουσία.

Ακούγαμε απαθείς τον Στουρνάρα, με θητεία στην ΚΝΕ και από εκεί στο στενό περιβάλλον του Σημίτη, να μας λέει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει υπερφορολόγηση προφανώς για να δικαιολογήσει όλα όσα έκανε.

Ουσιαστικά διαρρήξαμε τη σχέση μας όχι μόνο με τον πυρήνα της ιδεολογίας μας αλλά και με τους ανθρώπους που διαχρονικά μας στήριζαν. Τη μεσαία τάξη, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, τους ελεύθερους επαγγελματίες που στοχοποιήθηκαν, ως φοροφυγάδες, λόγω της αδυναμίας του Κράτους να συλλάβει την φοροδιαφυγή. Υπολογίστε ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας φορολογείται από το πρώτο ευρώ, πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές χωρίς να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει μια πιο χαμηλή ασφαλιστική κλίμακα, πληρώνει το ετήσιο τέλος επιτηδεύματος και έχει να αντιμετωπίσει και τον ΕΝΦΙΑ.

Ας μην απορούμε λοιπόν γιατί δικοί μας άνθρωποι, έφυγαν ψηφίζοντας απευθείας το Σύριζα.

Φίλες και φίλοι,

Ακούω πολλές φορές ότι η ακροδεξιά νομιμοποιείται μέσω ακραίων φωνών που έχουν λίγα χρόνια στις τάξεις μας. Να ξεκαθαρίσω πως και στο παρελθόν έχω τονίσει τις ατυχέστατες δηλώσεις τους περί μη αναγκαίας ύπαρξης της ΔΑΠ. Η ΔΑΠ είναι το καμάρι όλων μας και περάσαμε τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μας εκεί μέσα. Δεν θα μας πουν οι καινούργιοι, τι είναι αναγκαίο και τι όχι.

Χωρίς την ΔΑΠ και την ΟΝΝΕΔ, δεν θα υπήρχε τώρα η Νέα Δημοκρατία!

Θεωρώ όμως ότι μια δεξιά φωνή δεν χρειάζεται νομιμοποίηση. Είναι ιδέες και πιστεύω. Δεν αναφέρομαι στον ακραίο φιλελευθερισμό. Το κόμπλεξ μην τυχόν και πούμε ότι είμαστε Δεξιοί, μας έφτασε στο σημείο το σημερινό, της ηγεμονίας της αριστεράς. Της υποκριτικής αριστεράς, η οποία επιδιώκει την μεγάλη ρεβάνς από το 44, για να διαλύσει κάθε ίχνος κοινωνικής συνοχής και κάθε μορφή ατομικής ελευθερίας στην Ελλάδα.

Για να τελειώνουμε, όποιος αγαπάει την Πατρίδα του, την σημαία του και την εδαφική του κυριαρχία, δεν είναι φασίστας. Ούτε ακροδεξιός. Φασίστες ήταν αυτοί που επιτέθηκαν στην Ελλάς και Έλληνες πατριώτες αυτοί που τους απώθησαν. Ο πατριωτισμός, η αγάπη στη χώρα σου και η υπεράσπιση της σημαίας και των συνόρων είναι υποχρέωση όλων μας και αναγράφεται στο Σύνταγμα. Ο χλευασμός των εθνικών συμβόλων και η έλλειψη του πατριωτικού προσανατολισμού στην πολιτική, είναι που οδηγεί τους νέους στην Χ.Α.

Η Αριστερά δεν ζήτησε ποτέ «συγγνώμη» για το παρελθόν της και σήμερα μέσω του νεοσταλινικού ΣΥΡΙΖΑ κατέχει την πολιτική εξουσία, εκμεταλλευόμενη την δύσκολη οικονομική συγκυρία της Πατρίδας μας.

Είναι βέβαιο όμως ότι μας κόστισε και το γεγονός ότι κάποια στελέχη μας, μιλούσαν με τη γλώσσα των δανειστών, μιλούσαν σαν δανειστές. Η Νέα Δημοκρατία εγκατέλειψε και το μεσαίο χώρο, αφήνοντας στο Σύριζα ελεύθερο το πεδίο να λεηλατήσει αυτό το χώρο είτε παραπλανώντας είτε αξιοποιώντας τα λάθη μας. Δεν γνωρίζω ποιος ήταν ο εμπνευστής της θεωρίας του φόβου.

Γνωρίζω όμως ότι οι πολίτες απέρριψαν το φόβο, ήθελαν και αναζητούσαν ένα θετικό μήνυμα μετά από 5 χρόνια σκληρής προσπάθειας και θυσιών. Όλα αυτά κόστισαν. Κόστισε και το γεγονός ότι δεν έγινε αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών, των αυτοδιοικητικών εκλογών και των επιλογών που έγιναν σε αυτές. Με το πρόσχημα να μην διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ, το ήδη διαλυμένο και απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ, τους χαρίσαμε δήμους και περιφέρειες με λανθασμένες επιλογές και σωρεία λαθών και παραλείψεων.

Έπρεπε να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη ταχύτητα στις μεταρρυθμίσεις και στις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, στην οικονομία και στην κοινωνία.

Το ζήτημα της Συνταγματικής Αναθεώρησης έπρεπε να το είχαμε ανοίξει από το τέλος του 2012 και όχι δύο χρόνια μετά και λίγο πριν από την Προεδρική Εκλογή.

Ο σκοπός δεν είναι να βλέπουμε πάντα το πώς θα αποφύγουμε την καταστροφή. Σπαταλάμε πάρα πολλές δυνάμεις ασχολούμενοι με αυτό. Ο σκοπός θα πρέπει να είναι να βρούμε πώς θα την υπερβούμε. Είμαστε σε δεινή θέση από όπου και αν το δει κανείς. Πρέπει να λύσουμε πολλά από τα προβλήματα που είναι εδώ και πολλές δεκαετίες λυμένα για τις χώρες του Πρώτου Κόσμου. Το ζήτημα είναι πώς θα αποτρέψουμε την επανάληψή τους. Πώς θα τα υπερβούμε. Πώς θα τα νικήσουμε, όχι απλά πώς θα τα αντιμετωπίσουμε.

Δεν ήθελα με τίποτα να δω πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Ούτε όμως μου λέει κάτι το να έχω «συντηρητική/φιλελεύθερη» κυβέρνηση που θα με ταράζει στους φόρους και θα παλεύει να συντηρήσει το αρτηριοσκληρωτικό οικονομικό μοντέλο της χώρας απλά για να μη χάσει ψήφους από παραδοσιακούς της πελάτες. Αυτό που θέλω είναι μια πραγματική ανατροπή.

Πολλοί είναι αυτοί που περιμένουν να πέσει στα βράχια ο Τσίπρας και η κυβέρνηση. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι μαζί τους θα πέσει και η χώρα στα βράχια.

Πρέπει να μιλήσουμε επιτέλους πολιτικά. Η παράταξη να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία και στο εκλογικό σώμα απευθυνόμενη ξανά σε όλους τους Έλληνες.

Πρέπει να επανασυνδεθεί με τους ανθρώπους και τις κοινωνικές ομάδες που μας στήριζαν διαχρονικά.

Να διευρύνει τα όρια της επιρροής της στους νέους ανθρώπους. Η ΟΝΝΕΔ κράτησε τους νέους ανθρώπους κοντά στην παράταξη όταν η Ν.Δ κατέρρευσε κυριολεκτικά σε άλλες ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες.

Η συζήτηση όμως για την παράταξη έχει σημασία να γίνει μαζί με τους πολίτες και όχι μόνο στα όργανα.

Το πρόβλημα δεν είναι οι ιδέες μας. Το πρόβλημα δεν είναι τα ιδανικά μας. Το πρόβλημα δεν είναι οι αρχές μας και τα πιστεύω μας. Το πρόβλημα είναι οι φωνές και τα πρόσωπα. Όλοι εμείς εδώ, είμαστε η νεολαία σε ένα γερασμένο κόμμα. Αυτή είναι η αλήθεια.

Το κόμμα, μας επικροτεί για την δράση μας σαν νεολαία και για τα αποτελέσματα που έχει η ΔΑΠ. Αυτούς που κερδίζαμε και ισοπεδώναμε εμείς ως φοιτητές, είναι αυτοί που έχουν τις τύχες της Πατρίδας μας στα χέρια τους. Αυτούς τους Κομμουνιστές και τους ΑΡΕΝίτες που δεν μπορούσαν να σηκώσουν κεφάλι στις εκλογές, που μέσα στα ΔΣ υπάκουαν τους πρωτοπόρους, αυτούς που μιλούσαν μόνο οπισθοδρομικά μέσα στα αμφιθέατρα και οι συμφοιτητές μας ήθελαν το αληθινό, το σωστό, το δίκαιο και στήριζαν εμάς.

Φταίμε όλοι μας λοιπόν. Γιατί ποτέ δεν καταλάβαμε πραγματικά ποιοι είμαστε. Αναλωνόμασταν σε συγκρούσεις μεταξύ μας για τις θέσεις και τα οφίτσια. Δεν θεωρήσαμε και δεν πιστέψαμε ποτέ, ότι αυτά τα καλόπαιδα που έχτιζαν τις πόρτες στα γραφεία των καθηγητών, που έκαναν καταλήψεις με χαμένες εξεταστικές, που επισκέπτονταν τρομοκράτες στα κελιά και στα δικαστήρια, που έκαναν πορείες για τον Ρωμανό και άλλα πολλά, ότι θα έβγαζαν τις κουκούλες, θα φορούσαν κοστούμι, θα έπειθαν τον ελληνικό λαό και θα έμπαιναν στο Μαξίμου.

Η λύση είναι μια. Άμεση αναδιοργάνωση στο πολιτικό μας φορέα. Η αρχή έγινε 1,5 χρόνο πριν, με την τιμητική εκλογή Γραμματέα στη Π.Ε. του κόμματος, του ΟΝΝΕΔίτη και προηγούμενου Προέδρου μας.

Τιμή για όλους μας αλλά φάνηκε ότι δεν αρκεί ένας από εμάς για να διαφοροποιήσει την λογική και την κουλτούρα. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι και ικανοί στη Νέα Δημοκρατία. Αλλά είναι κοινό μυστικό ότι πρέπει να υπάρξουν ριζικές αλλαγές.

Ο Τσίπρας είναι 40 ετών, ο Παππάς είναι 37, ο Σακελλαρίδης είναι 35, ο διευθυντής του είναι 30. Αυτοί έχουν τα κλειδιά της χώρας και όλοι εμείς οι συνομήλικοι τους, είμαστε στη νεολαία της αντιπολίτευσης που χάσαμε 9 μονάδες. Νομίζω ότι είναι προφανές η ηλικιακή διαφορά και η άμεση προτεραιότητα που πρέπει να έχουμε.

Θα οργανωθούμε και θα επέμβουμε. Μαζί με τους νέους και τις νέες της πατρίδας μας. Να πάμε να τους ακούσουμε, να τους δώσουμε το λόγο. Να τους κάνουμε και πάλι συμμέτοχους. Να κοιτάξουμε μπροστά. Να αντλήσουμε δύναμη από τις ιδέες μας για να δώσουμε και πάλι αυτό που μόνο εμείς ξέρουμε να δίνουμε.

Νικηφόρους αγώνες. Να φέρουμε και πάλι το χαμόγελο και την υπερηφάνεια στα πρόσωπα των ανθρώπων που μας στήριξαν και μας στηρίζουν.

Σας ευχαριστώ