Θεωρώ ότι η ιδέα να πραγματοποιούνται οι συνεδριάσεις μας και εκτός Αθήνας, είναι με θετικό πρόσημο και δείχνει και την λογική της κεντρικής διοίκησης που δεν επιθυμεί αποκλεισμούς και μεροληψίες αλλά την αποκέντρωση και την ιδιαίτερη βαρύτητα που έχει και η υπόλοιπη Ελλάδα στην προσπάθεια της οργάνωσης μας.
Η σημερινή Κεντρική Επιτροπή πραγματοποιείται σε μια πολύ περίεργη και κατ’ εμέ, σε μια αρκετά επικίνδυνη χρονική περίοδο. Οι εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς είναι πρωτοφανείς. Κι εδώ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε για ακόμα μια φορά, την τεράστια προσπάθεια της κυβέρνησης και προσωπικά του ίδιου του Πρωθυπουργού μας. Η χώρα έχει πλέον αποκτήσει σταθερό βηματισμό.
Είναι έτοιμη να περάσει σε μία νέα εποχή, να γυρίσει σελίδα.
Εμείς, εδώ στην ΟΝΝΕΔ μιλάμε ανοιχτά, μιλάμε αληθινά.
Γιατί η κοινωνία αλλά και οι νέοι άνθρωποι απαιτούν αλήθειες.
Οι νέοι άνθρωποι αποτελούν το αύριο αυτής τη χώρας, πλήρωσαν και πληρώνουν ακριβό τίμημα από τις παθογένειες του παρελθόντος.
Αν γυρίσουμε το χρόνο στον Ιούνιο του 2012, 16 μήνες πριν, θα συνειδητοποιήσουμε τι έχει καταφέρει η χώρα, μέσα σε ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον.
Πριν από 16 μήνες υπήρχε η αμφιβολία της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη.
Το λεγόμενο Grexit δεν αποτελούσε κινδυνολογία, δεν ήταν στη φαντασία μας.
Αποδεδειγμένα απασχολούσε τους εταίρους μας, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τις αγορές.
Σήμερα η εικόνα αυτή δεν υπάρχει.
Και αυτό αποτελεί ένα πρώτο θετικό δείγμα της προσπάθειας που ξεκινήσαμε.
Κανείς πλέον δεν μιλά για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.
Η χώρα απέδειξε ότι μπορεί να υπερβεί τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που έρχονται από το παρελθόν.
Όλα αυτά που δημιούργησε η Παλιά Ελλάδα.
Ποια ήταν η Παλιά Ελλάδα.
Ήταν η Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας, η Ελλάδα που είχε σαν όραμα το βόλεμα, τον εύκολο πλουτισμό χωρίς προσπάθεια και εργασία.
Η Ελλάδα που δαιμονοποιούσε την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, η Ελλάδα που έβαλε στο περιθώριο αρχές και αξίες με τις οποίες προχώρησε μπροστά.
Όμως βλέπουμε ότι οι θυσίες των Ελλήνων συνεχίζονται, η ελληνική οικογένεια δοκιμάζεται καθημερινά, όχι μόνο στον οικονομικό τομέα αλλά πλέον και σε πολύ βαθύτερα στρώματα όπως είναι η συνοχή της, η σπουδαιότητα της σημασίας της ελληνικής οικογένειας και το πόσο πολύ η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το σήμερα των Ελλήνων και έχει πλέον οδηγήσει σε κρίση αξιών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι η βία μεταξύ ανθρώπων συγγένειας πρώτου βαθμού έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία 2 χρόνια. Τρομακτικό στοιχείο και πολύ λυπηρό γεγονός. 300% αύξηση στα βίαια γεγονότα μεταξύ αδελφών, μεταξύ γονέων, μεταξύ του γονέα και του παιδιού του. Για αυτήν την βία σπάνια αναφέρονται τα κανάλια. Επειδή οφείλεται κυρίως στην κρίση που έχουμε, δεν μιλάνε για αυτήν. Μιλάνε μόνο για την άλλη βία. Την γνωστή σε όλους μας. Δηλαδή η μαύρη βία της Χρυσής Αυγής δημιουργήθηκε από τις ρητορικές ικανότητες του Λαγού ή του Γερμενή; Όχι. Τα ποσοστά τους ακόμα και σήμερα που οφείλονται; Οφείλεται ότι πολύς κόσμος πλέον δεν εμπιστεύεται το πολιτικό σύστημα και η Χρυσή Αυγή είναι για αυτούς μονόδρομος εκλογικός αφού δεν θέλουν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και ουσιαστικά τον Εθνομηδενισμό του Αλέξη.
Κανείς δεν βλέπει το αυτονόητο. Ότι πλέον ο λαός δεν επιθυμεί παγκοσμιοποίηση χωρίς τα εθνικά μας στοιχεία. Δεν επιθυμεί μόνο την καταδίκη της μαύρης βίας αλλά η κόκκινη βία και ο κόκκινος φασισμός να δρα ανεξέλεγκτα. Υπάρχουν ερωτήματα όπως του πότε λειτούργησε ο κοριός της ΕΥΠ για τους αναρχικούς που καίνε δημόσια κτίρια και δημόσιες περιουσίες; Πότε λειτούργησαν όλα αυτά τα ηλεκτρονικά μέσα στη δολοφονία 4 ανθρώπων στη MARFIN; Πότε θα συλληφθούν επιτέλους οι διαχειριστές του Indymedia που ουσιαστικά οργανώνουν όλες τις επιθέσεις τους οι κουκουλοφόροι; Ποιοι κρύβονται πίσω από την αριστερή βία μέσα στα πανεπιστήμια; Ποιοι δίνουν τα χρήματα για εκλογικό υλικό, για αφίσες, για φυλλάδια σε οργανώσεις που έχουν σήμα την αναρχική Πεντάλφα και ανήκουν στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά; Τα τάγματα εφόδου ήταν μόνο με μαύρα μπλουζάκια; Και τότε τα ΚΝΑΤ που κάνουν περιοδείες την νύχτα πριν τις φοιτητικές εκλογές σε όλα τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δεν είναι τάγματα εφόδου; Δεν γνωρίζει τίποτα ο Περισσός για αυτά; Η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη δεν είναι ουσιαστικά κατειλημμένη από το ΚΚΕ και τους Κομμουνιστές εδώ και δύο δεκαετίες; Η μονομερής και η μονόπλευρη καταδίκη της βίας έχει μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Και πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο διάστημα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος νέα κομματικά μορφώματα να δημιουργηθούν και να ζήσουμε περισσότερες δυσάρεστες στιγμές ως Έθνος και ως κοινωνία.
Δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ότι δεν έγινε ο Πατριωτισμός σημείο των καιρών λόγω της Χρυσής Αυγής. Απλώς ο λαός κουράστηκε να τον ταπεινώνουν και να χαρακτηρίζετε από πολίτες άλλων χωρών ως οι Έλληνες οι τεμπέληδες και οι κλέφτες.
Έχουμε ξεχάσει ότι ο πατριωτικός χώρος ανήκει σε εμάς. Εμείς τον εκπροσωπούμε αλλά η στροφή μας αποκλειστικά προς το Κέντρο μας δημιούργησε πολλά προβλήματα. Η πιθανότητα να δημιουργηθεί ένα κόμμα που θα εκπροσωπείται από σοβαρούς ανθρώπους και όχι υπόκοσμο, που θα έχει καθαρό πατριωτικό πολιτικό προσανατολισμό και δεν θα προβαίνει σε βίαιες εξτρεμιστικές ενέργειες όπως το κυνήγι των μεταναστών και η καταστροφή των πάγκων θα πρέπει να μας προβληματίσει. Θα πρέπει να αφυπνιστούμε και να δούμε το παράδειγμα της Γαλλίας και του ακροδεξιού κόμματος της Λεπέν.
Το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας κερδίζει έδαφος.
Έχει προχωρήσει σε αλλαγές στην εικόνα και τη φυσιογνωμία του τα τελευταία τρία χρόνια.
Τον τελευταίο όμως χρόνο κάνει ένα ταχύρυθμο λίφτινγκ...
Το Εθνικό Μέτωπο, ακόμα και όταν ήταν αρχηγός ο πατέρας της που ήταν πιο αρτηριοσκληρωτικός, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε με τη Χρυσή Αυγή από το 2012, όταν και μπήκε στη Βουλή. Είχε κάποια ακραία στοιχεία, πιο σκληρές θέσεις για τους μετανάστες, ρατσιστικές αντιλήψεις και δυσκολία ανεύρεσης αξιόπιστων στελεχών που διέθεταν πολυσυλλεκτικότητα και εικόνα που δεν απωθούσε τόσους πολλούς.
Πάνω σε αυτά τα στοιχεία δούλεψε η Λεπέν για να τα λειάνει.
Στις θέσεις που είχε εναντίον των μεταναστών έχουν προσχωρήσει άνεργοι, που πριν δεν είχαν αυτές τις θέσεις.
Δειλά-δειλά η άποψη ''Θάνατος στους μετανάστες'' έγινε ''Η Γαλλία δεν χωράει τόσους πολλούς μετανάστες''.
Ακολούθησε η επιλογή προσώπων με τους οποίους μπορούσε να ταυτιστεί ο μέσος ψηφοφόρος, για πρώτη φορά το Εθνικό Μέτωπο έβαλε στην άκρη αποκλεισμούς που εκπορεύονταν από την ανάγκη διατήρησης ιδεολογικής καθαρότητας και δέχθηκε στις τάξεις του άτομα που απλώς ήρθαν κοντά του τα τρία τελευταία χρόνια.
Είναι αστοί, δικηγόροι, επιχειρηματίες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, άνθρωποι που τη δεκαετία του 90 κανείς δεν θα φανταζόταν ότι θα προσέγγιζαν το Εθνικό Μέτωπο.
Η ρητορική για τη μεγάλη, αυτόνομη Γαλλία, την παγκόσμια δύναμη κερδίζει αυτούς που βλέπουν τη χώρα τους να σύρεται πίσω από τη Γερμανία με την απειλή, αν κάνει κάτι άλλο, να βυθίσουν τη γαλλική οικονομία.
Αυτούς που βλέπουν την κρίση να κυριαρχεί, τη γαλλική οικονομία να μπαίνει σε ύφεση.
Ας σκεφθούμε κάτι ανάλογο, μία ανάλογη προσομοίωση εδώ στην Ελλάδα με τη Χρυσή Αυγή. Όσο η Χρυσή Αυγή εκπροσωπείται και έχει στη βιτρίνα της αυτά τα πρόσωπα, δεν θα μπορέσει να προσελκύσει αστικό κόσμο. Φοβίζει έστω και να επιδοκιμάζουν κάποιοι ακρότητες ή βίαιες συμπεριφορές. Σε κάποιων όμως το μυαλό είναι μία ''σοβαρή Χρυσή Αυγή''. Με τον Καιάδα γελάνε όλοι, με ένα πρόσωπο όμως καταξιωμένο και αναγνωρισμένου κύρους δεν θα γελάνε.
Με πρόσωπα που δεν φοβίζουν, με επιθετική ρητορική αλλά χωρίς ακραίες πράξεις βίας, θα έρθει κοντά τους αστικός κόσμος που δεν μπορεί να πληρώνει τις τεράστιες επιβαρύνσεις για την ακίνητη περιουσία, ελεύθεροι επαγγελματίες. Σήμερα σε αυτά τα σύνολα η Χρυσή Αυγή καταγράφει μονοψήφια ποσοστά. Αύριο ένα άλλο κόμμα με τα προηγούμενα χαρακτηριστικά, θα είναι αρκετά επίφοβο για το δικό μας κόμμα.
Οννεδίτισσες και Οννεδίτες
Απέναντι σε αυτή τη διχαστική και εμφυλιοπολεμική λογική, το δικό μας μήνυμα προς τους νέους ανθρώπους πρέπει να είναι όλοι μαζί.
Προχωράμε όλοι μαζί μπροστά.
Αυτό είναι το μήνυμα της ΟΝΝΕΔ.
Η ΟΝΝΕΔ και η ΔΑΠ δίνουν πολιτική και ιδεολογική μάχη.
Η δεύτερη είναι εξίσου σημαντική.
Η ιδεολογική μάχη δεν αφορά μόνο τις φιλελεύθερες ιδέες, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Αυτά είναι ζητήματα στα οποία η παράταξή μας έχει δικαιωθεί. Οι ιδέες μας έχουν επικρατήσει.
Ιδεολογική μάχη είναι και η επιστροφή αρχών και αξιών που είχαν εξοβελιστεί τα τελευταία χρόνια, είχαν αναδειχθεί άλλες αξίες, με τις οποίες δεν έχει σχέση ούτε η παράταξή μας ούτε η Ελλάδα.
Αυτή η μάχη είναι εξίσου σημαντική και πρέπει να την δώσουμε όλοι μαζί.
Η μάχη των αξιών είναι μάχη της ελπίδας, είναι μάχη για την ελπίδα, είναι μάχη για την Ελλάδα.
Είναι η δική μας μάχη, η μάχη των νέων ανθρώπων.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου